Bakıcı

Ailenin yeni üyesinin büyümesi, küçük bir insana dönüşmesi, rahatça konuşup sohbet etmesi, anne babasına karşı gelme pahasına fikirlerine sahip çıkması, durmadan sorular sorması, hatta bağımsız olmak için çaba harcaması, hiç de yadırganacak bir durum oluşturmamaktadır. İki yaşındaki bir çocuğun sorular sorarak yanıtlar araması, onun gelişiminin doğal sonuçlarından biri olduğu için, her ne kadar yorucu olsa da, mutluluk kaynağı olarak görülmelidir. Çocuk bir şeyleri başardıkça ve bağımsız hareket edebildikçe kendine olan güveni artarak, hem annesi hem babası hem bakıcısı hem de çevresindeki diğer insanlarla daha rahat iletişim kuracak gücü kendinde bulacaktır. Özgüven gelişiminin ilk adımı olarak görülebilecek bu durum, iki yaşındaki çocuğun gelişimi için çok önemlidir ve desteklenmelidir.

İki yaşındaki çocuğun gelişiminde genel olarak bunlar gözlense de, hiçbir çocuğun birbirinin aynı olmadığı ve kısmen farklı davranışlar sergileme eğiliminde olabilecekleri gözden kaçırılmamalıdır. Her çocuğun gelişme hızı farklılık göstermekte, karakter yapısı da kendine özgü özellikler taşımaktadır. Bazen ikiz çocuklarda bile hem gelişim hem de karakter yapısı farklılıkları gözlenmektedir. Fiziksel olarak hızlı hareket eden çocuk, çok akıcı düzgün cümleler kuramayabilir. Bir başka çocuk akıcı ve düzgün cümlelerle konuşurken, fiziksel olarak çok hızlı hareket edemiyor olabilir. Bu çocukların gelişim farklılıklarından kaynaklanmaktadır. Tüm açılardan geri kalmadıktan sonra, çocuğun gelişimiyle ilgili yersiz endişelere kapılmaktan öteye gitmeyecektir.

Çocuğumuz ve gelişimiyle ilgili kendimize ulaşılmaz hedefler koymak, hem çocuk hem de ebeveynler için yorucu olacaktır. Mantıklı ve iki yaşındaki çocuğun gelişimi ile uyumlu hedefler belirlemek, beklentileri bu hedeflere göre şekillendirmek, aile olarak mutluluğa giden merdiven basamaklarını hızla çıkmaya yardımcı olacaktır. Çocuğun bütün dönemlerinin geçip gideceğini, hızla büyüyüp serpileceğini ve çocuğun gelişimini er ya da geç tamamlayacağını akıldan çıkarmadan, iki yaşındaki çocuğun sahip olduğu güçlerden kaynaklanan yaşadığı heyecanı anlamaya çalışmak gerekmektedir. Bu dönemdeki bir çocuk yaşadığı heyecanın rehaveti ve oluşabilecek kötü durumların farkında olmamasından dolayı, kendisine zarar verecek davranışlar da sergileyebilmektedir. Anne, baba, bakıcı bu durumun farkında olarak, oluşabilecek kazalara karşı hazırlıklı olmalıdır. Ama bu sürekli çocuğun davranışlarını engelleme şekline de dönüşmemelidir.